|
|
ჩემო სამშობლოვ, შენი მეკვლე ვარ,
- შემოვდგი ფეხი, ვარ მომლოცველი,
თვითეულ მოძმის გადამკოცნელი!..
ხალხო ქართველო,
შენ გაიხარე,
ბედნიერების ვარ მომლოცველი!
|
|
ჩვენი საიტის მკითხველს ადრე შევთავაზეთ პუბლიკაცია შესანიშნავი ქართველი ლიტერატურათმცოდნის, კრიტიკოსის, პუბლიცისტის, საზოგადო და პოლიტიკური მოღვაწის, ქართველ სოციალ-ფედერალისტთა პარტიის ერთ-ერთი დამფუძნებლისა და ლიდერის - კიტა (ივანე) აბაშიძის შესახებ. იქვე გავიხსენეთ მისი ძალიან საინტერესო ესე „ილია ჭავჭავაძე და ლევ ტოლსტოის“ I ნაწილი. მაშინ მკითხველს შევპირდით, მალე მეორე ნაწილსაც გავიხსენებდით.
|
|
ლ. ტოლსტოის დიდ ნიჭიერების უარისყოფა რუსეთის სინოდსაც კი არ შეუძლია, მაგრამ ვერც ილია ჭავჭავაძის დიდის ნიჭის წინააღმდეგ იტყვის ვინმე ქართველი. ხოლო ტოლსტოი, შეიძლება, ისე ძვირფასი არც კი იყოს რუსისათვის, როგორც ილია ქართველისათვის. რაიცა შეეხება მსოფლიო მნიშვნელობას, ამაზედ ვერას ვიტყვით. ლ. ტოლსტოი კი არა, პოტოპენკოც და მსგავსნიც კი იქცევენ ევროპის ყურადღებას. მაშასადამე, ტოლსტოის დიდი ნიჭი აქ არაფერ შუაშია. რუსეთი, როგორც დიდი სახელმწიფო, ძალაუნებურად იპყრობს ქვეყნის ყურადღებას.
|
|
„თუ ჩემს ნაწერებს კითხულობს ვინმე, თუ პოულობს იმაში რასმე გულის გასართობს, თუ არა სწყინდება და ბოლომდე ჩადის, ყველა ამის მიზეზი ჩემი წარსულია, ჩემი მეცხვარეობა“. მან ხომ უბრალო ადამიანების ცხოვრება გაითავისა, მათი სიხარულითა და მწუხარებით ცხოვრობდა.
|
|
1928 წლის 18 დეკემბერს (მისი ერთ-ერთი შთამომავლის მანანა სამაშვილის დაზუსტებით კი 1927 წლის 17 დეკემბერს), თბილისში, გარდაიცვალა ქართველი პოეტი ბაჩანა - ნიკო პავლეს ძე რაზიკაშვილი, ძმა ვაჟა-ფშაველასი.
|
|
