|
|
ერთ-ერთი უდიდესი ქართველი, უშიშარი და ღირსეული
|
|
ისახება ქართული რენესანსი
|
|
„ჩვეულებისამებრ მამულისა სვლა“ არა მხოლოდ ჩვეულებრივი მამულის ჩვეულებრივი სიყვარულია თუ ერის შენარჩუნების შეგნებისათვის წარმოთქმული დევიზი. იოანე საბანისძის, გიორგი მერჩულისა და იოანე-ზოსიმეს შემდეგ (და მანამდეც) ყოველ შეგნებულ ქართველს ესმოდა, რომ საქართველო რაღაც უფრო სხვაა, უფრო მეტია, ვიდრე უბრალოდ ქვეყანა…
|
|
აკაკიმ დავით ერისთავს ლექსი უძღვნა, რომელიც მის საფლავის ძეგლზე ამოკვეთეს:
ძღვნად და საკურთხად სამარადისოდ,
საამქვეყნიოდ და საამსოფლოდ
ღირსმა ერის ძემ, თვით ერისთავმა,
სამშობლოსათვის დასდგა ,,სამშობლო”.
|
|
დიდი ქართველი პეტრე უმიკაშვილი, მიუხედავად იმისა, რომ ცხოვრების მიერ არ იყო განებივრებული, საოცრად ოპტიმისტი გახლდათ. ის დაუღლელად ემსახურებოდა ქართულ საზოგადოებას.
|
|
გამოჩენილი ქართველი საზოგადო მოღვაწე, ლიტერატორი, მთარგმნელი, პუბლისცისტი, თეატრალი, თერგდალეულთა მოდასე - პეტრე უმიკაშვილი დაიბადა 1838 წლის 17 ოქტომბერს, ტფილისში, ქართველი კათოლიკეების ოჯახში.
|
|
ვლადიმერ მაიაკოვსკი და ტერენტი გრანელი შეთანხმდნენ, რომ შეხვდებოდნენ მწერალთა კავშირში და იქ ტერენტი მიუტანდა მას ლექსებს, რომელსაც თვითონ ვლადიმერი გადათარგმნიდა და რუსულ ჟურნალ-გაზეთებში დაბეჭდავდა.
საუბარი ორ პოეტს შორის დამთავრდა. მაგრამ მე არ ვიცი მიუტანა თუ არა ტერენტი გრანელმა ლექსები მაიაკოვსკის. ამ თემაზე მე ტერენტთან შემდეგ საუბარი არ მქონია.
|
|
გოდერძი ჩოხელი მწერალია და ნამდვილი მწერლობის დანიშნულებაც დღემდე ესაა - ადამიანის სულში მადლის მარცვლები დათესოს, სიკეთეს ძალა შემატოს და ,,ღვთის ხატი” გამოაღვიძოს.
|
|
