|
|
რესურსი, როგორც ვთქვით, ქართული ცივილიზაციას, ივერიულ ცივილიზაციას საკმაოდ აქვს, როგორც ტერიტორიული, ასევე დემოგრაფიული. მთავარია, როგორ გამოვიყენებთ მას. ღმერთმა თქვა – ხელი გაანძრიე და გიშველიო!
|
|
ერთი რამ კი ნამდვილად უდავოა, ალექსი კომნენი გაიზარდა საქართველოში ქართულად და გახდა ისტორიული ქართული მიწების - ქალდეა-ტრაპიზონის კეისარი, სადაც უმრავლესობა ჭანები (ლაზები) ცხოვრობდნენ. მაშასადამე ის ლაზთა იმპერატორი იყო.
|
|
საქართველო უნდა იყოს ერთიანი უნიტარული სახელმწიფო, იმისათვის, რათა ქართველი ერი გამთლიანდეს ისევე, როგორც იყო XII-XIII საუკუნეებში, საქართველოს ოქროს ხანაში.
ასე რომ გლოცავთ და გაკურთხებთ, ეს არის ჩვენი თხოვნა თქვენთან.
|
|
მიხეილ შარვაშიძე იმხანად ოჩამჩირეში იმყოფებოდა. მასთან ერთად ოჩამჩირის სასახლეში იმყოფებოდნენ: აფხაზეთის ეპისკოპოსი ალექსანდრე ოქროპირიძე (1862-1869), მისი მოძღვარი, დეკანოზი ბასილ მიქაბერიძე, მთავარდიაკვნები - ივანე თვალთვაძე და იოსებ ტიტვინაძე, მედავითნეები - გრიგოლ კასრაძე და ალექსი დგებუაძე, ასევე მისი მოსამსახურეები: ბაზიერი - ოტია კახიანი, მემიმინოვე - მანჩა შარაშენიძე, მემეძებრე - ბესო მიქელაძე და სხვები. ნოემბრის მშვენიერი, თბილი ამინდები იდგა. მთავარს ნადირობა მოესურვა და ტყვარჩელის აბანოების მახლობლად, სოფელ კვასკესკენ გაემართა ამალით
|
|
გალისა და ოჩამჩირის რაიონების საზღვარზეა სახელგანთქმული ბედიის ტაძარი. „ვისაც გენებოს განიცადოს სიდიდე და სიმდიდრე ბაგრატ მეფისა, განიხილე ბედიის ეკლესია და მით სცნობ“-ო, გვაუწყებს „ქართლის ცხოვრება“.
|
|
ტრაპიზონი დაახლოებით იგივეა ჩვენთვის, რაც ავსტრიაა გერმანიისათვის. ტრაპიზონელი კეისრები ატარებდნენ ტიტულს "სრულიად აღმოსავლეთისა და ივერთა მეფე". ტრაპიზონს საქრთველოსთან ჰქონია ერთიანი საფინანსო-სამონეტო სისტემა (მაგ. კირმანეული თეთრი). ქალდეა-საქართველოს უნია ერთ უნიტარულ სახელმწიფოში ვერ გადაიზარდა, ჯალალედინის, მონღოლების, თემურ ლენგის, თურქების შემოსევების გამო.
|
|
დავით აღმაშენებლისეული ფორმულის ჩრდილო ნაწილი ,,ნიკოფსიდგან დარუბანდამდისა ზღვადმდე'', სულაც არ ნიშნავს, რომ ,,ნიკოფსია'' არის ერთი სასაზღვრო წერტი – ციხე-სიმაგრე ნიკოფსი (ტუაფსეს მიდამოებში), არამედ ეს არის მთელი ოლქი ისევე, როგორც "დარუბანდისა ზღვადმდე" არ ნიშნავს ერთ სასაზღვრო წერტს, არამედ ამ ზღვის მთელ კავკასიურ სანაპიროს.
|
|
მრავალმხრივი სიკეთით მომადლებულ ირჯანის მთის დასავლეთით გადაშლილი იყო ასეთივე ნაყოფიერი მთებით შემოზღუდული და შეკრული უმშვენიერესი ქართული ქვეყანა აბოცი. ,,ამ მთის (ირჯანის ი.ს.) დასავლეთ კერძ არს აბოცი, აწ ყაიყულად წოდებული”-წერს ვახუშტი და იქვე ლაკონურად გვიხატავს მის ფიზიკურ-საგეოგრაფიო სახეს: ,,გარმოხვეული სრულიად მთითა და შუაში ვაკე”.
|
|
მკითხველს ვთავაზობთ ისტორიკოს იური სიხარულიძის ორ წერილს: "სოჭის მხარის დაბრუნება (1918 წ.)" და "სოჭის მხარის საქართველოსათვის დაბრუნების ცდა (მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ)", სადაც ავტორი მოლლედ გვიამბობს მეოცე საუკუნის პირველ ნახევარში ქართველების მიერ გამხორციელებულ მცდელობებს დაებრუნებინათ ისტორიული ქართული მხარე - სოჭის ოლქი.
|
|
|
 წმიდა მოწამე იუსტინე ფილოსოფოსი წარმართი ბერძნის ოჯახში დაიბადა. სამარიის უძველეს ქალაქ სიქემაში ეზიარა ის ბერძნულ ფილოსოფიასა და სხვადასხვა მეცნიერებას. ერთხელ, ქალაქის გარეუბანში სეირნობისას, დაფიქრებულ იუსტინეს შეხვდა ბერი, რომელმაც ხანგრძლივი საუბრის დროს ქრისტიანული მოძღვრების არსი განუმარტა და ურჩია, ყველა მტანჯველ კითხვაზე პასუხი წმიდა წერილში ეძებნა. „მაგრამ, უწინარეს ყოვლისა, - თქვა ბერმა, - გულმოდგინედ ევედრე უფალს, რომ განგინათლოს გონება. არავის ძალუძს ჭეშმარიტების შეცნობა, თუ იგი არ განაბრძნო უფალმა, რომელიც უხვად მიმადლებს ყოველთვის რწმენითა და სიყვარულით მვედრებლებს“.
30 წლის იყო იუსტინე, როცა მოინათლა და, ამ დროიდან მოყოლებული, მთელ თავის ნიჭსა და ცოდნას წარმართთა შორის ქრისტეს სწავლების გავრცელებას ახმარდა. „ვისაც შეუძლია ჭეშმარიტება ამცნოს სხვას, და ამას არ აკეთებს, მოეკითხება უფლისაგან“, - წერდა ის.
|  27 ივნისი (10 ივლისს) მართლმადიდებლური ეკლესია აღნიშნავს ღირსი სამსონ უცხოთშემწყნარებელის (+დაახლ. 530) ხსენების დღეს. |
| | | |
|
