|
|
ქართული ნაციონალიზმი, და საერთოდ ქართული ეროვნული იდეოლოგია ახლა არ იქმნება და მას რამდენიმე ათასწლოვანი ისტორია აქვს (მიუხედავად ერქვა თუ არა ეს სახელები), ამიტომ, ჩვენ უნდა ვიქცეთ შემადგენელ ნაწილებად ამ ჯაჭვისა, რომელიც გააერთიანებს წინა და მომავალ თაობებს.
წინამორბედთა უარყოფით არაფერი გამოვა...
|
|
ფევზი ჩელები, ერდოგან შენოლი და ტარიელ ფუტკარაძე საქართველოში მიმდინარე პროცესების შესახებ
|
|
მარტო შინაური კი არა, უცხო ტომის ადამიანიც ხედავდა ყოველთვის ჩვენს ნაკლს და საუკეთესოდ იყენებდა ამას თავის ინტერესებში
|
|
გთავაზობთ ფრაგმენტებს ცნობილი პოლონელი ისტორიკოსის - ბოგდან ბარანოვსკის ადრინდელი ინტერვიუდან, რომელიც ორი ერის ფსიქოლოგიურ თავისებურებათა ერთობაზე მიგვანიშნებს.
|
|
დღეს, როდესაც ქვეყნის დაუწყობელი პოლიტიკური ცხოვრებიდან გამომდინარე, რაღას არ ჰყვებიან ქართველების ხასიათის საყოველთაო მანკიერებასა და უკეთურობაზე, ერის მართებული თვითშემეცნებისათვის, სწორედ რომ არ უნდა იყოს ზედმეტი საპირისპირო მაგალითების წარმოდგენა.
|
|
ვინ არის ქართველი? ვიცნობთ მას ჩვენ, როგორც თავისებურ მსოფლიო ინდივიდუუმს? რით განირჩევა იგი სხვისგან? ვიცნობთ ჩვენ მის რელიგიურ ლტოლვილებას, რელიგიურ ექსტაზს? შეგვიძლია ვთქვათ, განვმარტოთ, თუ რა ფორმებში ხატავს იგი თავის ექსტაზს?
ვინ არის ქართველი? ვიცნობთ ჩვენ მის ფსიქოლოგიას? ვიცნობთ ჩვენ მას როგორც თავისებურ ტიპს, ჩამოყალიბებულს საქართველოს ისტორიის პირობებით?
|
|
კავკასიის შუაგულში, ორ ზღვას შუა მდებარე მიწა ის არეალია, რომელზეც დასაბამიდან, ავტოქტონურად ცხოვრობდა ჩვენი ქართველური მოდგმა და ქმნიდა კულტურას, ცივილიზაციას, ქართულ იდენტობას და ისტორიას.
იმისთვის, რომ ეს განვითარება გაგრძელდეს, ჩვენ გვჭირდება გვქონდეს მოწესრიგებული საზოგადოებრივი ცხოვრება, რაც გამოიხატება ერთიანი მიზან-დასახული მოთხოვნილებების დასაკმაყოფილებლად თავდაუზოგავ სწრაფვაში.
|
|
იბერიელებმა უნდა შეიცნონ საკუთარი თავი, საკუთარი ადგილი კაცობრიობის ისტორიაში.
თითოეულ ქართველს თავისი წილი პასუხისმგებლობა აქვს საერთო ეროვნულ იდეაში, ყველას საკუთარი წილი საქართველო აქვს საზრუნავად ჩაბარებული.
|
|
საიდან მოვედით? ვინ გვყავდა წინამორბედი? ამ თავსატეხ პრობლემაზე ბევრი დაწერილა, ბევრი ვარაუდია გამოთქმული, ბევრი კვლევა ჩატარებულა როგორც ჩვენი, ისე უცხოელი მეცნიერების მიერ, ვინაიდან უცილობელი ფაქტია, რომ ქართველების სახით ერთ-ერთ უძველეს ეთნოსთან გვაქვს საქმე.
|
|
ვისაც აკაკი წერეთლის ,,ჩემი თავგადასავალი'' წაუკითხავს, არ შეიძლება მეხსიერებაში არ ჰქონდეს ჩარჩენილი პოეტის მამის, როსტომ წერეთლის შთამბეჭდავი სახე – ერთსა და იმავე დროს მიმტევებელი და დამთმობი, და მეორეს მხრივ კი – ფიცხი და ახირებული კაცისა. მოგონებები, დაკავშირებული ,,ჭონაზე'' მოსიარულე მომღერლებთან თუ ,,ნაქართლი'' ყმაწვილის თავგადასავალთან, ფოსტის გამგესთან მომხდარ გაუგებრობასთან თუ რუს პოლკოვნიკთან გამართულ საჭადრაკო ორთაბრძოლასთან – თითქოს მთლიანად მოიცავენ ამ პიროვნების ნიშან-თვისებათა აღწერილობას. მაგრამ როსტომ წერეთლის პორტრეტი დასრულებული არ იქნებოდა, თუ გამოვტოვებდით აკაკი წერეთლის ვრცელ პუბლიცისტურ თხზულებას – ,,შავი ქვა'' და დასკვნით ქვეთავს ამ ნაწარმოებიდან.
|
|
|
 1 (14) აგვისტოს არის ხსენება შვიდთა მოწამეთა მაკაბელთა - აბიმი, ანტონინე, გური, ელეაზარი, ევსევონი, ალიმი და მარკელე, დედა მათი სოლომონია და მოძღვარი ელეაზარი ეწამნენ ქრისტეს შობამდე 166 წელს, როცა იუდეა სირიის მეფეს, ანტიოქოს ეპიფანეს ჰქონდა დაპყრობილი.
უსჯულო თვითმპყრობელმა გადაწყვიტა, წარმართობა დაენერგა იუდეველთა შორის, უკრძალავდა მათ ღვთისმსახურებას, წვავდა წმიდა წიგნებს; იერუსალიმის ტაძარი გაძარცვა, შიგ იუპიტერის კერპი დაადგმევინა, უფლის რჩეულ ერს ელინური ღვთაებებისათვის მსხვერპლის შეწირვასა და ნაკერპავის ჭამას აიძულებდა...
|  114 აგვისტოს აღინიშნება შემოყვანება პატიოსანთა ძელთა ცხოველმყოფელისა ჯვარისა უფლისა. 1897 წლის ბერძნული ჟამნის ცნობით, კონსტანტინოპოლში უძველესი დროიდან არსებობდა ჩვეულება ქალაქის ქუჩებში უფლის პატიოსანი ჯვრის შემოტარებისა, რისი მიზეზიც იყო აგვისტოს თვეში ადგილობრივ მკვიდრთა შორის სნეულებათა ხშირი გავრცელება. |
| | | |
|
