|
|
მეცნიერის წერილში ქართველების ერთ დასანან თვისებაზეა საუბარი.
|
|
მას შემდეგ, რაც გასულ წელს საქართველომ ოფიციალურად აღიარა გენოციდად 1860-იან წლებში რუსების მიერ ჩერქეზი ხალხის მკვლელობები და დეპორტაცია, ჩრდილოკავკასიელი მეზობლისგანაც გამორჩეული ყურადღება იგრძნობა ჩვენი ქვეყნის მიმართ. ადიღეელთა საზოგადოებრივი ორგანიზაციის, “ჩერქეზული კონგრესის“ სახელით, ოფიციალური მადლობით მიმართა ქართველ ხალხსა და საქართველოს ხელისუფლებას, პირადად მისმა თავმჯდომარემ, მურატ ბერზეგოვმა;
|
|
სტუდენტობა ყოველ ქვეყანაში საზოგადოების მოწინავე რაზმს წარმოადგენს.
|
|
ძველი ბერძნულიდან თარგმნა, შესავალი წერილი და კომენტარები დაურთო ქეთევან ჯერვლიძემ
|
|
ამას მოჰყვა საკმაოდ პოზიტიური ნაბიჯი, ბაგრატიონთა დაპირისპირებული ოჯახებს შორის ურთიერთგაგება და დაქორწინება.
|
|
ყველამ ბუნებრივად მიიღო ილია ჭავჭავაძის გამარჯვება – ოღონდაც, ერისთვის შეწირული წმინდანისთვის პირველობა ვის დაენანებოდა! ცხადია, აღნიშნული მოვლენა არც არავის გაუპროტესტებია და არც არავის გახსენებია ნომინანტთა ორი დღის წინანდელი რეიტინგები. მართლაც, რიგითი ქართველისათვის განა რა სხვაობაა, ილია ჭავჭავაძე გაიმარჯვებს, თუ დავით აღმაშენებელი!
მაგრამ, თუ მოვლენას განვიხილავთ საქართველოს მსოფლიო პროცესებში ჩართულობის პოზიციიდან, იოლად მივხვდებით, რომ ამ ადგილმონაცვლეობას გადაცემის მესვეურებისა თუ მეოხებისთვის ჰქონდა მნიშვნელობა
|
|
„ძველი სტილით 1613 წლის 7 თებერვალს სხვადასხვა სოციალურ დაჯგუფებათა და რეგიონთა წარმომადგენლებმა მოსკოვში აირჩიეს მეფედ მიხეილ რომანოვი. ანუ, ზუსტად 400 წლის წინ რუსეთის ტახტზე ავიდა პირველი მეფე რომანოვების დინასტიიდან. დინასტია ხელისუფლების სათავეში იყო 304 წლის მანძილზე, 1917 წლის თებერვალში მის დამხობამდე“.
|
|
„ვეფხისტყაოსნის“ მეცნიერულად განმხილველი, პირველი რედაქტორი და სტამბურად გამომცემელი იყო ვახტანგ მეექვსე - დიდად განსწავლული, გულმოწყალე და გონებანათელი, მაგრამ დიდად შეჭირვებული მეფე ქართლისა.
ვახტანგ მეექვსე მოღვაწეობდა მე-17-18 საუკუნეების მიჯნაზე (1675-1737); ეს ის პერიოდია, როცა ქართველ მეფეებზე მეტი უფლებებით დამპყრობლები სარგებლობდნენ ძალაგამოცლილ ქვეყანაში.
|
|
შთამომავლობამ და ისტორიამ საქართველოს მეფეთაგან მხოლოდ დემეტრეს მიაკუთვნა თავდადებულის წოდება, რადგან მან თავისი ერის გადასარჩენად თავი დადო.
წმ. მეფე დემეტრე თავდადებულმა პირნათლად აღასრულა სახარებისეული მცნება: ,,უფროის ამისა სიყვარული არა არს, რათა დადვას კაცმან სული თვისი მოყვასისათვის'' და მარადიულ ნეტარებას ეზიარა.
|
|
“იმერეთის კათალიკოსის ... მარგალიტით მოოჭვილი მიტრა დამშვენებული იყო ბრილიანტის ჯვრით, რომელიც ერთ დროს მეფე ვახტანგის (446-491) გვირგვინს ამკობდა. ეს მსხვილი ბრილიანტი ვახტანგ მეფემ სპარსეთში ლაშქრობების დროს მოიპოვა (აქ ვახტანგ გორგასლის ცხოვრების წლები არასწორადაა მოცემული. უფრო სწორი უნდა იყოს 442-502. გ. მ.).
|
|
