საიტი მუშაობს ტესტურ რეჟიმში

საქართველოს სამეფოსათვის

საქართველოს სამეფოს ისტორია

მსოფლიო მონარქიები

მართლმადიდებლობა და მონარქია

პრესა და ანალიტიკა

ლიტერატურა და ხელოვნება

კონტაქტი ankara escort adana escort izmir escort eskisehir escort mersin escort adana escort escort ankara

საქართველო და ქართველი ერი > დედა ეკლესია

წმ. ამბროსი ხელაია - ერი და ბერი
წმ. ამბროსი ხელაია

კათალიკოზები იყვნენ მფარველნი დაჩაგრულთა, დასჯილთა და სასიკვდილოდ გამზადებულთაც. ეკლესიას და კათალიკოზ-ეპისკოპოზებს ჰქონდათ შენახული უფლება შევედრებულ ხელუხლებლობისა. ისინი იყვნენ ხალხის შუამდგომელნი შაჰების და სპარს-ოსმალოთა მეუფროსეთ წინაშე. სამღვდელოება იყო მზრუნველი ქვრივ-ობოლთათვის. აღაპების მიზანი, უმთავრესად, იმაში გამოიხატებოდა, რომ ღარიბთათვის ნუგეში ეცათ. მღვდელმთავრების სახლში ხშირად მუდამდღე მზადდებოდა სადილი ღარიბ-ღატაკთათვის. ჭირში და ლხინში სამღვდელოება ხალხს მხარში ედგა. როდესაც 1797 წ. ქ. თბილისში ჭირი გაჩნდა, მცხოვრებნი გაიხიზნენ ტყეებში და ხეობებში. დიდი იყო ხალხის გაჭირვება და ვაება. ამ დროს მონასტერნი და უდაბნონი მოეშველნენ გაბნეულთ პურითა და ღვინით, საჭმლითა და საქონლით, - მეუდაბნოეთა ხელნი გარდაიქცენ ხელთა ღვთისა და განგებულებისა მისისა. იგინი გამოსრულნი კლდეთა ნაპრალთაგან, ვითარცა მერცხალნი ბუდეთაგან თვისთა, ექმნებოდენ მსახურად და ნუგეშისმცემლად ლტოლვილთა სახლთაგან თვისთა, ვითარცა ანგელოზნი მფარველნი, ეჩვენებოდნენ მოვლენილად ღვთისაგან. ლოცვა და ვედრება მათი განწმენდდა ქრისტიანთა გონებასა და განამხნევდა მას, რათა უძლოს განსაცდელსა. ამ დროს ამ მონაზონთა წინ უძღოდა იოანე ნათლისმცემლის უდაბნოს წინამძღვარი ექვთიმი. იმერეთშიაც მძვინვარებდა ჭირი იმ ხანებში და იქაც გვაქვს მაგალითი სამღვდელოების თავგანწირული მუშაობისა ხალხის სანუგეშებლად. ბატონიშ

სახალხო კონსტიტუციური საპარლამენტო მონარქიისა და ეროვნული იდეოლოგიის შესახებ მასალები იხილეთ სამეფო კლუბის საიტზე: georoyal.ge
ვილი დავითი მოგვითხრობს, რომ ჟამსა ამას გენათელმა ევთიმიმ ესოდენ იღვაწა, რომელ ჭირსა ამას შინა მოსილი ერისა კაცის ტანისამოსით დადიოდა და უვლიდა მრავალთა სნეულთა, აზიარებდის და მარხევდის, ხოლო ხალხთა მშიერთა, რაიცა ეპოებოდის საზრდოდ, აძლევდის. უეჭველია, მისი წამბაძველიც ბევრი იქნებოდა, რადგან მღვდელმთავრის მაგალითი ყოველთვის მოქმედებს. უმიზეზოდ კი არ დამკვიდრებულა ხალხში ის რწმენა, რომ მომსვრელი-იგი სენი ვერ მიეხების მღვდელთა რათურთით, და ესრეთ განთავისუფლებულ არნ მღვდელნი მომსვრელთა სენთა მიერცა. ეს რწმენა ხალხში არსებობს ახლაც, როდესაც სამღვდელოებამ, გარეშე მიზეზების გამო სამწუხაროდ, დაკარგა ეს ძვირფასი თვისება და მოვალეობის შეგნება.

ეს საქართველოში შემთხვევითი მოვლინება არ იყო. სამღვდელოება იყო მუდამ ნუგეშისმცემელი ხალხისა. განსაკუთრებით ამ მისიას ასრულებდენ მონასტრები და მაშინდელი ბერ-მონაზვნები. მონასტრები, ხშირად სამრევლო ტაძრებიც, იყვნენ თავშესაფარნი მტრის შემოსევის დროს. ომში გასულთა ოჯახობა და მოხუცებულ-დავრდომილნი, რომელთაც არ შეეძლოთ ბრძოლაში მონაწილეობის მიღება, მონასტრების გალავანში იხიზნებოდნენ. რადგან მაშინდელი მონასტრები წარმოადგენდნენ ნამდვილ ციხე-სიმაგრეებს. ამიტომაც, ვიტყვით განსვენებულ ალ. ხახანაშვილთან ერთად, ეკლესია იყო მფარველი ტყვეთა და საერთოდ, საწყალობელთა; ერთხელ თავშეფარებული ტყვე ეკლესიას აღარ გამოეშორებოდა.

სახალხო კონსტიტუციური საპარლამენტო მონარქიისა და ეროვნული იდეოლოგიის შესახებ მასალები იხილეთ სამეფო კლუბის საიტზე: georoyal.ge
სახალხო კონსტიტუციური საპარლამენტო მონარქიისა და ეროვნული იდეოლოგიის შესახებ მასალები იხილეთ სამეფო კლუბის საიტზე: georoyal.ge

მამული, ენა, სარწმუნოება

წმიდა მოწამე იუსტინე ფილოსოფოსი, სხვა იუსტინე და მათ თანა: ხარიტონი, ეველპიტე, იერაქსე, პეონი, ვალერიანე, იუსტი და ხარიტა (+166) - ხსენება 14 ივნისს
წმიდა მოწამე იუსტინე ფილოსოფოსი წარმართი ბერძნის ოჯახში დაიბადა. სამარიის უძველეს ქალაქ სიქემაში ეზიარა ის ბერძნულ ფილოსოფიასა და სხვადასხვა მეცნიერებას. ერთხელ, ქალაქის გარეუბანში სეირნობისას, დაფიქრებულ იუსტინეს შეხვდა ბერი, რომელმაც ხანგრძლივი საუბრის დროს ქრისტიანული მოძღვრების არსი განუმარტა და ურჩია, ყველა მტანჯველ კითხვაზე პასუხი წმიდა წერილში ეძებნა. „მაგრამ, უწინარეს ყოვლისა, - თქვა ბერმა, - გულმოდგინედ ევედრე უფალს, რომ განგინათლოს გონება. არავის ძალუძს ჭეშმარიტების შეცნობა, თუ იგი არ განაბრძნო უფალმა, რომელიც უხვად მიმადლებს ყოველთვის რწმენითა და სიყვარულით მვედრებლებს“. 30 წლის იყო იუსტინე, როცა მოინათლა და, ამ დროიდან მოყოლებული, მთელ თავის ნიჭსა და ცოდნას წარმართთა შორის ქრისტეს სწავლების გავრცელებას ახმარდა. „ვისაც შეუძლია ჭეშმარიტება ამცნოს სხვას, და ამას არ აკეთებს, მოეკითხება უფლისაგან“, - წერდა ის.
ღირსი სამსონ უცხოთშემწყნარებელი (+დაახლ. 530)
27 ივნისი (10 ივლისს) მართლმადიდებლური ეკლესია აღნიშნავს ღირსი სამსონ უცხოთშემწყნარებელის (+დაახლ. 530) ხსენების დღეს.
gaq