|
შალვა ქიქოძე
 | | ავტოპორტრეტი | შალვა გერასიმეს ძე ქიქოძე (დ. 27 მაისი, 1894, ბახვი — გ. 7 ნოემბერი, 1921, ფრაიბურგი) — ქართველი ფერმწერი, გრაფიკოსი, თეატრის მხატვარი.
ბიოგრაფიაშალვა ქიქოძემ საშუალო ცოდნა მიიღო თბილისის ქართულ გიმნაზიაში, რომელიც დაამთავრა 1914 წელს. ამავე წელს იგი შევიდა მოსკოვის უნივერსიტეტში, იურიდიულ ფაკულტეტზე. პარალელურად 1914-1917 წლებში სწავლობდა მხატვრობას ხატვის, ქანდაკებისა და ხუროთმოძღვრების სასწავლებელში. ჯერ კიდევ მოწაფის სკამზე მჯდომარე, მონაწილეობას იღებდა მოსკოვის სათეატრო ჟურნალში «Рампа и жизнь», სადაც მოთავსებულია მის მიერ დახატული კარიკატურები. ამას გარდა, მოსკოვის თეატრში «Летучая мышь», დახატული ჰქონდა დიდი პანო, რაც იმ დროს ყურადღებით იყო აღნიშნული. ქიქოძე თანამედროვე ქართული ფერწერის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი წარმომადგენელია. აღსანიშნავია, რომ იგი მარჯვენა ხელს ვერ ხმარობდა, ხატავდა მარცხენა ხელით.
1916 წელს მონაწილეობდა ნაბახტევის ექსპედიციაში — შეასრულა ფრესკების პირები. 1918 წელს დაბრუნდა საქართველოში. 1919 წელს ქიქოძემ თბილისში გიორგი ჯაბადარის თეატრში, მხატვრულად გააფორმა ჯ. ჯაკოზას პიესა „ვითა ფოთლები“ და სხვა. 1919 წლის დეკემბერში სწავლის გასაგრძელებლად გაემგზავრა პარიზში, სადაც 1921 წელს ლადო გუდიაშვილისა და დავით კაკაბაძის ნამუშევრებთან ერთად მოეწყო ქიქოძის სურათების გამოფენაც. მისმა სურათებმა კარგი შთაბეჭდილება მოახდინა, რაც პარიზის პრესაშიც იყო აღნიშნუ
 | | აჭარელი ჩადრიანი ქალები“ | ლი.
საჯარო გამოფენაზე შალვა ქიქოძემ პირველად მონაწილეობა მიიღო თბილისში. 1919 წელს ადგილობრივმა პრესამ ერთხმად აღნიშნა მისი ნიჭი და ქართველმა საზოგადოებამაც ახალგაზრდა მხატვარზე დიდი იმედები დაამყარა. 1921 წლის ივნისში ფილტვების დაავადების გამო იგი პარიზიდან გერმანიაში გაემგზავრა საკურორტო წამლობისათვის. შალვა ქიქოძე გარდაიცვალა 1921 წლის 7 ნოემბერს 27 წლის ასაკში. იგი დაკრძალულია ქალაქ ფრაიბურგში.
შემოქმედებაქიქოძე თანამედროვე ქართული ფერწერის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი წარმომადგენელია. მისმა ნამუშევრებმა გაამდიდრა ქართული ფერწერა როგორც თემატიკურად, ასევე მხატვრული თვალსაზრისით. ქიქოძის ფერწერისთვის დამახასიათებელია ექსპრესიულობა, გამომსახველობა, მკაფიო ნახატი, კოლორიტი.
ქიქოძის ნამუშევრებია: „ხევსურეთი“ (1920), „გურული ქალი დოქით ხელში“ (1921), „აჭარელი ჩადრიანი ქალები“ (1921); აგრეთვე პარიზის ცხოვრების სცენები; „ლუქსემბურგის ბაღი“ (1920), „რესტორანში“ (1921). ზოგიერთ ნაწარმოებში ქიქოძე მიმართავდა სიმბოლურ-ალეგორიულ სახეებს: „დაკარგული მეგობრის გახსენება“ (1920), საქართველოს ხელოვნების მუზეუმი, თბილისი). 1928 წელს თბილისში მოეწყო ქიქოძის ნახატების პერსონალური გამოფენა.მისი ნახატები იხ. https://www.flickr.com/photos/georgienblogspotcom/sets/72157622790455954/ |
 | | „გურული ქალი დოქით ხელში“ |
|
|
 1 (14) აგვისტოს არის ხსენება შვიდთა მოწამეთა მაკაბელთა - აბიმი, ანტონინე, გური, ელეაზარი, ევსევონი, ალიმი და მარკელე, დედა მათი სოლომონია და მოძღვარი ელეაზარი ეწამნენ ქრისტეს შობამდე 166 წელს, როცა იუდეა სირიის მეფეს, ანტიოქოს ეპიფანეს ჰქონდა დაპყრობილი.
უსჯულო თვითმპყრობელმა გადაწყვიტა, წარმართობა დაენერგა იუდეველთა შორის, უკრძალავდა მათ ღვთისმსახურებას, წვავდა წმიდა წიგნებს; იერუსალიმის ტაძარი გაძარცვა, შიგ იუპიტერის კერპი დაადგმევინა, უფლის რჩეულ ერს ელინური ღვთაებებისათვის მსხვერპლის შეწირვასა და ნაკერპავის ჭამას აიძულებდა...
|  114 აგვისტოს აღინიშნება შემოყვანება პატიოსანთა ძელთა ცხოველმყოფელისა ჯვარისა უფლისა. 1897 წლის ბერძნული ჟამნის ცნობით, კონსტანტინოპოლში უძველესი დროიდან არსებობდა ჩვეულება ქალაქის ქუჩებში უფლის პატიოსანი ჯვრის შემოტარებისა, რისი მიზეზიც იყო აგვისტოს თვეში ადგილობრივ მკვიდრთა შორის სნეულებათა ხშირი გავრცელება. |
| | | |
|
