იგონეთ დრონი ყოველთ წინარე
იგონეთ დრონი ყოველთ წინარე,
გინა თვისნი ხართ, ანუ ვინარე,
ჟამყოვლ განცხრომით მოსალხინარე,
დღენი არ გესხნესთ მოსაწყინარე,
იშვებდით თავთა გამომჩინარე,
აწცა გიხმსთ
გლოვა მოუთმინარე,
გარდმოუტევეთ
თვალთა მდინარე.
შემკობით ერთად სმენად ხმისანი,
მგლოვარეთ ლექსთა აღმოთქმისანი,
იხილეთ მსგავსნი ედემისანი,
გარმოცვით ღრუბელთ სიბნელისანი,
ოდეს ჰკრთებოდა ელვა მზისანი,
შარავანდები ნათლად დღისანი,
ქვეყნად მომფენნი სხვა და სხვისანი,
თვალთ შეუდგამი, სხივ მომფინარე,
ისმინეთ
ჭირნი მოუთმინარე,
გარდმოუტევეთ
თვალთა მდინარე.
ესე ყოველნი წახდა ცვალებით,
მოუცავს ნისლსა მისა თვალებით,
შვიდნი ცთომილნი მსრბოლნი მალებით,
განხმა წალკოტი ვარდის კვალებით,
თვალთა მნახველთა შესაბრალებით,
მიგვეღო ყოვლი სწორი ძალებით,
შეგვექმნა ბედი, ვითა მძინარე,
ისმინეთ ჭირნი
მოუთმინარე,
გარდმოუტევეთ
თვალთა მდინარე.
სოფლის სიმუხთლემ ჟამთა ქცევითა,
მიგვცა ჭირებსა დღე დალევითა,
ბედკრულებითა, თავთა წყევითა,
უწყალოდ ლახვართ გულთა ხევითა,
მიუნდობელად პირად თნევითა,
არ არს ნუგეში, არცა მწე ვითა,
ნაცვალ მომგები უკუნ ზღვევითა,
მისთვის ვიქმენით მტერთ საცინარე,
ისმინეთ
ჭირნი მოუთმინარე,
გარდმოუტევეთ
თვალთა მდინარე.
ფიქრთა მომიცვეს ყოვლნი გრძნობანი,
აღარა ძალუძს ენას თხრობანი,
მისთვის შემეკრა თვალთა ცნობანი,
ამად იცვალა სხეულთ მკობანი,
ვაი, ვით გვექმნა ლახვარ სობანი,
ზარი განჰხდების ქვეყნად თხრობანი,
საუკუნომდე საბავთობანი,
აჰა, სიცოცხლე გავაწყინარე,
ისმინეთ
ჭირნი მოუთმინარე,
გარდმოუტევეთ
თვალთა მდინარე. |