მე ვერ შევძელი მე ვერ შევძელი, იქნებ, არც ვცადე, ჩემი ფიქრების სივრცე უარვყო. მოვალ შენამდე, სუნთქვას შეგახებ და მდუმარებას ვაქცევ უდაბნოდ. მე ხომ მთვარესაც უნდა ვუამბო, რომ პოეზია ჩემთვის შენა ხარ, მე ვერ შევძელი, იქნებ, არც ვცადე, ლექსების მიღმა, ისე, უბრალოდ, ისე, უბრალოდ ერთხელ მენახე. *** ეს დღეც ჩემგან უცნაურად მიდის, ან მე შევცდი და ვერაფერს ვსაზღვრავ, და დროც როგორც დედოფალი სიძვის, მაცდურ მზერით ღამის ჩრდილებს ფარავს, რატომ უყვართ ვარსკვლავებსაც ცრემლი, ან მე შევცდი და ვერაფერს ვსაზღვრავ, ისე ჩუმად ჰყვება ლექსებს ბედი, როგორც ბავშვი უსაყვარლეს ზღაპარს. პოეზია მდინარე პოეზია მდინარე, სული მისი სათავე, ვერაფერი ვიწამე, ვერაფერი სხვა რამე. ისევ გიჟი ფერები, გარეთ სუნთქვა ფოთლების, მზერით ზეცას ვეხები, დროს ამტვრევენ გრძნობებიც. მე არაფერს, არაფერს, აღარავის ვპირდები, ახლაც ჩუმად ავანთე, სივრცე შეშლ
 | პრინცესა ანა სამეფო კლუბის დამსახურებული წევრობის სერთიფიკატს გადასცემს დათო ქაქუთიას, მარჯვნივ ამერიკელი გადამდგარი ბრიგადის გენერალი რონალდ მანგამი (მანგუმი), შუაში - სამეფო კლუბის სპიკერი გაიოზ მამალაძე | ილ ფიქრების. პოეზია მდინარე, სული მისი სათავე, ვერაფერი ვიწამე, ვერაფერი სხვა რამე. თეთრი ქალწული თეთრი ღამიდან მოვლენილო თეთრო ქალწულო, მსურს ჩემს მკლავებში შენი ვნების ეშხი დავწურო, სიშიშვლეს შენსას ცისარტყელას სული ავუნთო, ღამე ვაქციო ცხელი სუნთქვის ლამაზ საწუთროდ. ვიცი, გიხდება ქარის ქროლვა, ზღვის ააფთრება და თეთრ სხეულზე აცეკვება აწყვეტილ ხელთა, შენი ხილვისას მთვარის გულიც კი აალდება ვით აფროდიტეს, მოგიხდება ზეცაში ფრენა. მსურს ავიხდინო გადარეულ სურვილთა ნება, თეთრი სანთელი თეთრ ოთახში სიზმრისფრად დნება, მე გელოდები - მეოცნებე ვარსკვლავთა წყებად რომ სარეცელზე დაეღვაროს სინაზე ფერთა. როკვა ლანდების მოგაცილებს ჩემამდე ახლაც, მე მთელი ღამე ვნების ცეცხლში ვერ ვიგრძნობ დაღლას, როცა ალიონს შენი სუნთქვის ხმაური ახლავს, თეთრი ღამიდან მოვლენილი ქარივით წახვალ... |