|
|
ლეგენდარული პოეტი, ფილოსოფოსი და მათემატიკოსი ომარ ხაიამი (ყიას ედ-დინ აბუ-ლ-ფათჰ ომარ იბნ იბრაჰიმ ხაიამ ნიშაბურელი) უნდა დაბადებულიყო 1048 წელს. არის გადმოცემა, რომ ის დაიბადა 18 მაისს.
ომარ ხაიამი დაბადებულა ქალაქ ნიშაბურში, ხორასანში, აღმოსავლეთ ირანში. 8 წლის ასაკიდან ყურანის ცოდნით გამოირჩეოდა თურმე.
|
|
რუსეთის პოლიტელიტის ძირითად საზრუნავს დღესაც საბჭოთა კავშირის აღდგენა წარმოადგენს. შესაბამისად, საქართველოს სახელმწიფოს მთავარი ამოცანაა: "ბოროტების იმპერიის" კლანჭებიდან თავის დაღწევა და დასავლეთის სამხედრო-პოლიტიკურ სტრუქტურებში დროული ინტეგრაცია”.
|
|
დავით-სოსლანის წარმომავლობის შესახებ საყურადღებო ცნობებია დაცული XVIII-XIX ს.ს. ქართულ საისტორიო წყაროებში.
|
|
თამარ დედოფალს მთელი საქართველო კი არა, მთელი კავკასიის ხალხი იცნობს; ღვაწლი და ამაგი, რაც იმან დასდო საქართველოს, ისე დიდია, რომ დღესაც თამარის შემდეგ აშენებულს ეკლესიებს თუ კოშკა-ციხეებს, აწ დანგრეულთ, ხალხი თამარის აშენებულებს უწოდებს. ხოლო ესეც უნდა აღვნიშნოთ, რომ თამარს საქართველოს სხვადასხვა კუთხეებში ერთნაირი ხსენება არა აქვს, მის სახელს ყველა ერთნაირად როდი სცემს პატივს.
|
|
"...ვჰმადლობთ სუესა ჩუენსა, რამეთუ მოგვცა მეფე ნათესავთაგან ჩუენთასა და აგვხადა ხარკი და ჭირი ნათესავთაგან უცხოსა.
და ესე ჰქმნა ფარნავაზ სიმხნითა და სიქველითა, სბრძნითა და სიმდიდრითა..."
|
|
წერილი, სადაც ორი ქვეყნის ურთიერთობის კეთილად მოსაგონარ პერიოდზეა საუბარი
|
|
უკანასკნელი ქართველი ტახტის მემკვიდრე - ბატონიშვილი ირაკლი, გარიდებული ბოლშევიზმის ექსპანსიას - ესპანეთს მკვიდრობდა თავისი ოჯახით.
და მაშინ, როდესაც მის მრავალ თანამემამულეს თავისუფლებაზე წარმოდგენაც კი გადავიწყებული ჰქონდა, როდესაც ქართველთ საკუთარი სამეფოს აღდგენაზე ფიქრი და ოცნებაც კი არ შეეძლოთ - მას თანამდგომად და ქვეშევრდომად გამოეცხადა იაპონელი კაცი, სამურაების შთამომავალი და მთელი სიცოცხლე ერთგულად ემსახურებოდა - მასთან ერთად ეიმედებოდა საქართველოს დამოუკიდებლობა და თავისუფლება, მასთან ერთად სასოებდა საქართველოში ბაგრატიონთა დინასტიის აღდგენას!
|
|
ფრიდრიხ ვერნერ გრაფ ფონ დერ შულენბურგი (დ. 1875 გ. 1944) ცნობილი გერმანელი დიპლომატი და 20 ივლისის შეთქმულების მონაწილე.
|
|
ორას წელზე მეტი გავიდა კრწანისის შემაძრწუნებელი ტრაგედიიდან და ერეკლე მეორეს გარდაცვალებიდან. მისი გარდაცვალების დღე ქართველი ერისათვის უსაზღვრო გლოვის, მწუხარების, გულის სირღმეში შემწყვდეული მამულიშვილური გრძნობების მოჭარბების დღე იყო. თუმცა უნდა აღვნიშნოთ ის ფაქტი, რომ მოხუც მეფეს კრწანისის ომში 3 000 მეომარი მოუვიდა მხოლოდ, მაშინ როცა მის ცხედარს თელავიდან მცხეთისკენ 30 000 მხედარი მიაცილებდა.
|
|
