|
|
საქართველოს რომ პოეტები ჰყოლია, ალბათ, არა მარტო რომელიმე მრავალრიცხოვან ერს, არამედ მთელს რასას ეყოფოდა საამაყოდ და სასახელოდ ქვეყნიერების დასასრულამდე.
|
|
ქართველი კაცისათვის კოლხური კოშკის ეზო, – მას მერე რაც იქ დასახლდა უკანასკნელი ხანების ერთ-ერთი გამორჩეული კოლხი (რა თქმა უნდა, კოლხი და იბერი ერთი და იგივეა), – ისეთივე შარავანდედითაა მოსილი, როგორც ჩვენი ტკბილი და უძვირფასესი მთაწმინდა. იქ კოლხურ კოშკშიც, იქმნებოდა მეოცე საუკუნის საგმირო ეპოსი, იქ ცხოვრობდა ახალი დროის დიდოსტატი, შემოქმედი არა მარტო დიდი ლიტერატურული ნაწარმოებებისა, არამედ მატარებელი ქართული იდეოლოგიისა და კიდევ, მოძღვარი ახალი ქართული ეროვნული მოძრაობის მზეჭაბუკების – ზვიადისა და მერაბისა, და მათი თანამზრახველებისა, თაობათა და თაობათა გაგრძელებაში…
|
|
.
|
|
სილოვან ხუნდაძე (დ. 3 აპრილი/16 აპრილი, 1860, სოფ. კალაგონი, ამჟამად ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტი ― გ. 12 მაისი, 1928, ქუთაისი), ქართველი პედაგოგი, ახალი ქართული სალიტერატურო ენის ერთ-ერთი დამდგენი, ლიტერატორი და პუბლიცისტი, ცნობილი სასულიერო და საზოგადო მოღვაწის რაჟდენ ხუნდაძის (1845-1929) უმცროსი ძმა, საქართველოში ბავშვთა ფსიქოლოგიის ერთ-ერთი ფუძემდებლის, პროფესორ ფატი ხუნდაძის (1895-1978) მამა.
|
|
ჭალადიდელის ზოგიერთი პოპულარული ლექსი სიმღერად იქცა: "მოგონება" ("მახსოვს პირველად სასწავლებელში"); "ფაცხა" ("მიყვარს ფაცხა მე მეგრული").
|
|
მისი პლეადის და მისი რანგის მწერლებიდან მუხრანი ერთად–ერთი იყო, ვისი სიტყვა და საქმე, შემოქმედება და ცხოვრების წესი არ დასცილდა ერთმანეთს და ვინც გვერდზე ედგა ეროვნულ–განმათავისუფლებელ მოძრაობას მთელი უთანასწორო ბრძოლის მანძილზე!
|
|
სხვაგანაც ვწერდით, რომ ლაზარეს შაბათიდან 14 აპრილამდე (თუ ლაზარეს შაბათი წინ უსწრებს 14 აპრილს, ქართული ენის დღეები უნდა იყოს. და ამ მიზნით ქართულ ენას მივუძღვენით რამდენიმე პუბლიკაცია. დღეს გავიხსენოთ ირაკლი აბაშიძის შესანიშნავი ლექსი „ხმა კატამონთან“, ქართული ენის ერთ-ერთი ჰიმნი თუ საგალობელი.
|
|
