საიტი მუშაობს ტესტურ რეჟიმში

საქართველოს სამეფოსათვის

საქართველოს სამეფოს ისტორია

მსოფლიო მონარქიები

მართლმადიდებლობა და მონარქია

პრესა და ანალიტიკა

ლიტერატურა და ხელოვნება

კონტაქტი ankara escort adana escort izmir escort eskisehir escort mersin escort adana escort escort ankara

საქართველო და ქართველი ერი > ქართული ლიტერატურა

პუბლიცისტი გიორგი თუმანიშვილი
გიორგი მიხეილის ძე თუმანიშვილი (დ. 27 იანვარი/8 თებერვალი, 1854, თბილისი ― გ. 26 იანვარი, 1920, იქვე), ქართველი საზოგადო მოღვაწე, პუბლიცისტი.

1871 დაამთავრა თბილისის გიმნაზია, 1875 - ნოვოროსიის (ოდესის) უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტი სამართლის კანდიდატის წოდებით. ერთხანს მსახურობდა ფოთის სასამართლო უწყებაში, შემდეგ - მეფისნაცვლის კანცელარიაში საგლეხო განყოფილების უფროსად. იმავე წელს ნ. ნიკოლაძისაგან შეიძინა გაზეთი "ნოვოე ობოზრენიე", რომელსაც ვ. და კ. თუმანიშვილებთან ერთად სცემდა 1903-მდე. თუმანიშვილის სტატიები და წერილები იბეჭდებოდა იმდროინდელ პროგრესულ პრესაში; თანამშრომლობდა "დროებასა" და "ივერიაში". 1878-1879 გამოსცა ქართული "ალმანახი". შექმნა ქართული საგამომცემლო ამხანაგობა, რომელმაც პირველად გამოსცა წიგნად ნიკოლოზ ბარათაშვილისა და სხვა ქართველი პოეტების თხზულებანი. თუმანიშვილს სხვადასხვა საკითხებზე გამოცემული აქვს მრავალი ნაშრომი, მათ შორის რამდენიმე საცნობარო წიგნი და "დახასიათებანი და მოგონებანი" იმდროინდელ ლიტერატურულ და პოლიტიკურ მოღვაწეებზე. მონაწილეობდა კავკასიაში საერობო დაწესებულებათა და თბილისის პოლიტექნიკუმის დაარსებაში. იყო კავკასიისმცოდნეობის კურსებისა და საზოგადოებრივი კლუბების ორგანიზატორი. თუმანიშვილი აქტიურად მონაწილეობდა ქართული თეატრის საქმიანობაში. იყო ქართული დრამატული ამხანაგობის ერთ-ერთი დამაარსებელთაგანი.

მამული, ენა, სარწმუნოება

18 აპრილი - ხსენება ღირსი თეოდორა თესალონიკელისა (+892)
წმიდანის მორჩილება, მარხვა და ლოცვა სათნო ეყო უფალს და თეოდორამ სასწაულთქმედების ნიჭი მიიღო. ღირსი დედა სასწაულებს იქმოდა სიკვდილის შემდეგაც.
18 აპრილი - ხსენება მოწამეებისა: აღათოპოდი დიაკვნისა, თეოდულე მკითხველისა და სხვათა (+დაახლ. 303)
მოწამემ სიხარულით შეჰღაღადა უფალს: „დიდება შენდა, უფალო, მამაო ღვთისა ჩემისა იესო ქრისტესო. გმადლობ შენ, რამეთუ ღირს მყავ აღვესრულო სახელისა შენისათვის“, მაგრამ ფაუსტინმა ბრძანა, პატიმრები კვლავ ციხეში ჩაეყვანათ. საპყრობილეში წმიდანებმა ერთნაირი სიზმარი ნახეს: ხომალდი, რომელშიც ისინი ისხდნენ, ჩაიძირა, თვითონ კი სპეტაკი სამოსლით გამოვიდნენ ნაპირზე. მოწამეებმა მადლობა შესწირეს ღმერთს მათთვის მოწამეობრივი აღსასრულის გამზადებისთვის.
gaq