|
|
კვლავ ეყოლება საქართველოს მირონცხებული მეფე... გაბრწყინდება ბაგრატიონთა დროშა საქართველოს სადიდებლად!
|
|
ზოგიერთი ქვეყნის სპეცსამსახურებს იქნებ უნდოდეს ქართველი ქრისტიანებისა და ქართველი მაჰმადიანების დაპირისპირება, რათა დაასუსტონ ისედაც სუსტი ჩვენი სახელმწიფოებრიობა და არ მისცენ ჩვენს ერს საშუალება ჰქონდეს ის დიდი დემოგრაფიული რესურსი, რასაც ჰქვია მაჰმადიანი ქართველები, ასეულობით ათასი ჩვენი მოძმე, სისხლი და ხორცი - ლაზები, მესხები, ფერეიდნელები...
|
|
სამეფო ხელისუფლების ვერმცნობელებს ვერც ის გაუთავისებიათ, რომ სწორედ სამეფო ხელისუფლების აღდგენა არის ერთადერთი გზა რუსეთთან ყოველგვარი სუბორდინაციული კავშირის გაწყვეტისა.
|
|
X-XI საუკუნეების მიჯნაზე საქართველოში ორი უმნიშვნელოვანესი ტაძარი აიგო, ერთი ისტორიული ეგრისის პოლიტიკურ ცენტრში ბედიაში, მეორე - სამეფოს დედაქალაქში ქუთაისში. ორივე ტაძარი ერთიანი საქართველოს სამეფოს სიმბოლოდ იქცა.
|
|
მეშვიდე მსოფლიო საეკლესიო კრების დადგინება გვიწესებს:
“მღვდელი არის კურთხევა და განმტკიცება სამეფო ხელისუფლებისა, ხოლო სამეფო ხელისუფლება არის ძალა და მხარდაჭერა მღვდლობისა... მღვდლობა იცავს ზეციურს და ზრუნავს მასზე, სამეფო ხელისუფლება კი სამართლიანი კანონებით ზრუნავს ქვეყნიურზე”. საეკლესიო სწავლებით მეფე არის ქრისტეს სახე და ხატი სამეფო მსახურებაში, პატრიარქი კი არის ქრისტეს სახე და ხატი პირველმღვდელმთავრის მსახურებაში.
|
|
ყველა ქვეყანას თავისი მფარველი წმინდანი ჰყავს. ყველა მართლმადიდებელი ქვეყნის უკანასკნელი მეფე, ღვთის განგებით, ქვეყნის მფარველი წმინდანის სახელს ატარებდა.
|
|
ვულოცავთ მის უწმინდესობას აღსაყდრებიდან 37 წლის თავს, ვუსურვებთ ჯანმრთელობას, ქართველი ხალხის კეთილდღეობასა და საქართველოს გაერთიანებას.
|
|
წერილის ავტორი ჩვენი თანამემამულეა, რომელიც უკრაინაში მოღვაწეობს.მის მიერ წამოჭრილი რიგი დებულებანი და საქართველოს ისტორიის მოვლენების განსჯა, შესაძლოა, ერთმნიშვნელოვან აღქმას არ ექვემდებარებოდეს, მაგრამ ის, რაც ყოველგვარ კრიტიკაზე მაღლა დგას, გახლავთ ავტორის მართლმადიდებლური და მონარქისტული ხედვა.
|
|
ჩვენ გვიყვარს მეფე, რადგან
გვიყვარს ღმერთი!
წმიდა ბარსანოფი
მეშვიდე მსოფლიო საეკლესიო კრების დადგინება გვიწესებს:
“მღვდელი არის კურთხევა და განმტკიცება სამეფო ხელისუფლე-ბისა, ხოლო სამეფო ხელისუფლება არის ძალა და მხარდაჭერა მღვდლობისა... მღვდლობა იცავს ზეციურს და ზრუნავს მასზე, სამეფო ხელისუფლება კი სამართლიანი კანონებით ზრუნავს ქვეყნიურზე”. საეკლესიო სწავლებით მეფე არის ქრისტეს სახე და ხატი სამეფო მსახურებაში, პატრიარქი კი არის ქრისტეს სახე და ხატი პირველმღვდელმთავრის მსახურებაში.
|
|
თანამედროვე საზოგადოებაში სამწუხაროდ დამკვიდრებულია აზრი, მონარქიის არამიმზიდველობის, მისი თავისებური ანაქრონიზმის სახით არსებობის შესახებ.
|
|
