|
|
1928 წლის 18 დეკემბერს (მისი ერთ-ერთი შთამომავლის მანანა სამაშვილის დაზუსტებით კი 1927 წლის 17 დეკემბერს), თბილისში, გარდაიცვალა ქართველი პოეტი ბაჩანა - ნიკო პავლეს ძე რაზიკაშვილი, ძმა ვაჟა-ფშაველასი.
|
|
იროდიონ ისაკის ძე ევდოშვილი, (ნამდვილი გვარი ხოსიტაშვილი; დ. 7 / 20 მაისი, 1873, სოფელი ბოდბისხევი, ახლანდელი სიღნაღის რაიონი — გ. 2 / 15 მაისი, 1916, თბილისი) — ქართველი მწერალი.
|
|
1859 წლის 17 თებერვალს, გურიაში, სოფელ ყელაში დაიბადა შესანიშნავი ქართველი მწერალი ეგნატე ნინოშვილი. მისი ნამდვილი სახელია ეგნატე თომას ძე ინგოროყვა.
|
|
სილოვან ხუნდაძე (დ. 3 აპრილი/16 აპრილი, 1860, სოფ. კალაგონი, ამჟამად ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტი ― გ. 12 მაისი, 1928, ქუთაისი), ქართველი პედაგოგი, ახალი ქართული სალიტერატურო ენის ერთ-ერთი დამდგენი, ლიტერატორი და პუბლიცისტი, ცნობილი სასულიერო და საზოგადო მოღვაწის რაჟდენ ხუნდაძის (1845-1929) უმცროსი ძმა, საქართველოში ბავშვთა ფსიქოლოგიის ერთ-ერთი ფუძემდებლის, პროფესორ ფატი ხუნდაძის (1895-1978) მამა.
|
|
ქართველი კაცისათვის კოლხური კოშკის ეზო, – მას მერე რაც იქ დასახლდა უკანასკნელი ხანების ერთ-ერთი გამორჩეული კოლხი (რა თქმა უნდა, კოლხი და იბერი ერთი და იგივეა), – ისეთივე შარავანდედითაა მოსილი, როგორც ჩვენი ტკბილი და უძვირფასესი მთაწმინდა. იქ კოლხურ კოშკშიც, იქმნებოდა მეოცე საუკუნის საგმირო ეპოსი, იქ ცხოვრობდა ახალი დროის დიდოსტატი, შემოქმედი არა მარტო დიდი ლიტერატურული ნაწარმოებებისა, არამედ მატარებელი ქართული იდეოლოგიისა და კიდევ, მოძღვარი ახალი ქართული ეროვნული მოძრაობის მზეჭაბუკების – ზვიადისა და მერაბისა, და მათი თანამზრახველებისა, თაობათა და თაობათა გაგრძელებაში…
|
|
პირველი მსოფლიო ომის დროს, 1915 წელს მობილიზაციით გაიწვიეს ოსმალეთის ფრონტზე. ჭანების (ლაზების) გამოსარჩლებისათვის მას საველე სასამართლო მოელოდა, მაგრამ 1917 წლის თებერვლის რევოლუციამ მოუსწრო..
|
|
„დედავ, ხატება არ დაგრჩა არსად,
ჭაში ვიცქირო, დამჩემდა სენი,
შენ ხომ იდექი გვიმიან ჭასთან,
ეგებ შიგ ჩარჩა სახება შენი.“
|
|
