|
სევარიონ (სოსო) ნადირაძის შვიდი ლექსი (Seven poems by Sevarion (SoSo) Nadiradze)
Writer Sevarion Nadiradze was born on October 11, 1962, in Tbilisi. He graduated from Tbilisi State University, philological department. His literary activities started from young age: his poems were published in Georgia and abroad. In 1989, S. Nadiradze published the first book of poetry “Two Shores”; A book of poetry “Monologue of Winter” (2002) consists of three poems: “Abel, Cain’s brother”, “Star and Magi”, and “Starting in Our Hearts and Finishing in Love”. In 2003, the...
Translated by Manana Dumbadze
ათასი ომი
მზე ლამანჩელის ჩაჩქანით თბება
და როსინანტით აგრძელებს რონინს,
ჭრილობა მაინც ჭრილობად რჩება
გინდა ათასი მოიგო ომი...
ხომ შეიძლება მზე შეკრთეს უცებ,
ჩვენთვის თბილი და ჩვენით ამაყი,
ნუ ამოვუთხრით ჩვენს კოხტა ქუჩებს
პატარა სანგრებს, როგორც სამარხებს...
მე ჩემს ბეღურას უბეში ვმალავ,
ასე მგონია ბორკილს ადებენ,
ნუ შევაშინებთ უწყინარ ქალაქს
პატარ პატარა ბარიკადებით...
მზე ლამანჩელის ჩაჩქანით თბება
და როსინანტით აგრძელებს რონინს,
ჭრილობა მაინც ჭრილობად რჩება
გინდა ათასი მოიგო ომი...
Thousands of war
The sun warmed with Don Quixote’s helmet
Keeps riding the Rocinante horse,
Wound is never gone, it’s always there,
Even you win thousand wars…
What if the sun shuddered suddenly?
Sun warmed for us, and full of pride,
We trench around our lovely streets,
With tombs, as if digging our own graves.
I hide my sparrows deep in my bosom,
Not to be hobbled or put into irons,
Don’t scare much our harmless city
With barricades here and there.
The sun heated with Don Quixote’s helmet
Keeps riding the Rosnante horse
Wound is never gone, it’s always there,
Even you win thousand wars.
გაზაფხულის მონოლოგი
ბეღურამ თბილი ფრთებით მატარა,
ჩემთვის ითმინა ყინვაც, გრიგალიც,
ამიტომ იყო ასე პატარა,
ასე სუსტი და ასე მიმქრალი.
მიფრთხილდებოდა, როგორც ავგაროზს
და როცა საზრდოც აღარ ებადა,
გულში დამინთო ციცქნა სამყარო
და უღალატო სისხლით მკვებავდა.
ზღაპრულ კუნძულზე ვის არ სმენია,
მასაც ეძახდა თბილი ქალაქი,
მაგრამ ბეღურას ის ურჩევნია,
სიცივით მოკვდეს ვიდრე ღალატით.
სიკვდილიც ბევრჯერ შემოეფეთა,
ბევრჯერ აფრინდა ძერა მდელოდან,
მაგრამ ბეღურა იდგა კედელთან
და ჩემსკენ ნასროლ ტყვიას ელოდა.
და, როცა სიკვდილს გამოვეპარე,
სამყარო იყო ისე დაღლილი,
რომ შიშით ყვავილს ამოვეფარე
ყველა ყვავილზე სუსტი ყვავილი...
Spring monologue
A sparrow sheltered me under its wing,
Endured frost and storm,
That’s why he looked so shabby and pallid,
So woeful and small.
He cherished me like a fetish,
Put at a sacrifice what he could,
Then lit a tiny world in my heart,
And fed with own life blood.
The fairy island was too attracting,
And a warm city called him for fun and joy,
But sparrow better froze to death,
Than be unfaithful, and betray.
It used to run against death,
A black kite would take off the meadow,
Sparrow would stand against the wall,
And meet my share of a bullet shot.
And when I slipped away from death,
The world was so outworn,
I took a shelter under the flower,
Me, the weakest flower in the flower world.
ახლა მარტია
ახლა მარტია, ისე ვფიქრობ, თითქოს დავბერდი
და სარკმელიდან სიყმაწვილის სურათს შევყურებ,
მოვა აპრილიც, პეშვს გაივსებს მწვანე საკენკით
და ყოველ დილით დააპურებს ერთგულ ბეღურებს.
ახლა მარტია, დამიჯერე ჯერ არ ნახულა,
ჩემი სარკმელი ასე ლურჯი,ასე ციმციმა,
ნეტა ვიცოდე, ასე ჩუმად ამ გაზაფხულმა,
რომელ ბუდეში,რომელ ტოტზე გამოიძინა?
ახლა მარტია და მაკლიხარ ერთი ყვავილით,
ერთი ნუგეშით, ერთი ცრემლით, ერთი ტკივილით,
შენ ყოველ დილით ჩემს სარკმელთან ისე ჩაივლი,
რომ უმალ ლექსი ამაწყდება გულზე ღილივით...
It’s March
It’s March. I think I am getting older,
I see youth from the open door. April will come with a handful of lure,
Feed the faithful sparrows at dawn.
It’s March.
Believe, my window has never been that blue, that shiny,
I wish I knew, where, in which tree
Spring nested so quietly.
It’s March.
I miss you - the only flower,
The only tear, comfort, and pain,
You pass by my window every morning,
And like a button tear a poem off from my broken heart.
ძაღლი გრანიტი
სოფელს დარაჯობს ძაღლი "გრანიტი",
ენით ილოკავს თათებს ქონიანს
და სახურავის ყველა კრამიტი,
სახლის მშიერი ენა ჰგონია...
რა დაკვირვება სცოდნიათ ძაღლებს,
ასე მკვირცხლებს და ასე მამაცებს,
მოვა წვიმა და გაბუტულ სახლებს
კრამიტის ენით ალაპარაკებს!
Dog Granite
Granite, a stray dog, is a village guard,
Links anxiously its greasy paw,
Believes, that every roof-tile
Is a hungry tongue of the old house.
Dog might me a big observer,
Brave, smart, and swift,
When rain starts all offended houses
Speak tile-language with Granite.
შობის ღამეა
ამ დღეს ბავშვივით ველი და ვღელავ,
იმედის ნერგი ცოცხლდება ჩემშიც,
შობის ღამეა, ვარსკვლავი ყველა
სოფლის გომურებს უჭირავთ ხელში ...
დააქვს ბალთაზარს მხრებით ოცნება,
გადმოსავლელი ზღვა და მთებია,
ისე შეიკრეს სუნთქვა ბოსლებმაც,
თითქოს სასწაულს ელოდებიან...
სხვანაირია მწყემსების ზეცაც,
ლოდინისაგან გზაც კი მოკლდება,
არ შეგეშინდეთ, დღეს ყველა დედას,
მუცელში ჩვილი გაუტოკდება...
ამ დღეს ბავშვივით ველი და ვღელავ,
იმედის ნერგი ცოცხლდება ჩემშიც,
შობის ღამეა, ვარსკვლავი ყველა
სოფლის გომურებს უჭირავთ ხელში...
Christmas Eve
With childish anxiety I wait for something,
My seed of hope has being reviving,
It’s Christmas Eve, and village sheds
Hold handful of stars meanwhile.
Balthazar’s shoulders are burdened with dreams,
The village sheds are also waiting for miracle,
We have to overcome mountains and seas,
The shepherds’ sky is something different.
Waiting cuts the long way short,
Don’t be afraid, all mothers tonight
Will feel a slight kick in womb.
That’s Christmas Eve!
With childish anxiety I wait for something,
My seed of hope has being reviving,
It’s Christmas Eve, and village sheds
Hold handful of stars meanwhile.
მასხარა
სახეს დამანჭავს,თმებს აიშლის,თვალებს მილულავს,
გულს, როგორც მარტივ სათამაშოს ნორჩებს გაუწვდის,
არ გამოიხმობს ბნელეთიდან ძალებს იდუმალს
მოხუცი-ბავშვი მოყვარული აურ-ზაურის...
წელში მოხრილი გაუღიმებს ცირკის ქომაგებს,
დიდი მაესტრო ჭრელ სამოსში გამოწყობილი,
ათასი შუქის ელვარება მზერას მოსტაცებს,
ბედისწერის ხაზს გაუყვება, როგორც ცდომილი...
ის წარმოდგენას მაწანწალის სახით წარმართავს,
რომ გაუღვივოს სიამაყე მოდგმას ადამის,
მათხოვრის ხონჩას მიიმაგრებს ძონძის ქამართან,
ბანჯგვლიან ხელით სასაცილოდ დათვლის ათამდის...
მხოლოდ ბავშვები გაუგებენ მოხუცს სიცელქეს,
არ დასჭირდებათ მის თვალებში ძიება სიღრმის
და როცა კოჭლი უკანასკნელ ცეკვას იცეკვებს,
ტაშს დაუკრავენ კაცს უნიღბოს, კაცები ნიღბის...
A Clown
He will make faces and tousle hair,
Will present his heart as an easy toy to youth,
Will never call for monsters from darkness,
Dotard, a master of hurly-burly.
Maestro wrapped in colorful rags,
Bending, and smiling to circus fans,
Chandelier lights snatch away his eyesight,
He faces his destiny as a prodigal son.
He will perform a lowly pauper,
Remind Adam's folks about the human pride,
He will arrange his rags, stand straight,
And count ten on his shaggy fingers.
Children will guess what the old man is about,
No need to search the idea’s depth,
When the lame performs his farewell dance,
The mask-men cheer a man wearing a mask.
უცნაური სვლები
მზე დილიდან ისევ სათევზაოდ წავა,
ღრუბელი აქვს ბადედ ხელში აკეცილი,
ახლა მეტეხის კლდეც ქიმზე შემდგარ ქალაქს
მტკვარში გადაკიდებს ძველი ანკესივით...
ჩქერში ჭანრის ჭერით ერთად დავიღლებით,
მეც მაქვს ჩემი ხერხი, უცნაური სვლები,
ეს სახლები ახლა თავის აივნებით,
ანკესს გამოვაბი როგორც ტივტივები...
ამ ქალაქში ლექსთან ერთად დავიბადე
და მადლობის ნიშნად ცისკენ ვიწვდი ხელებს,
მტკვრის ჩქერებში გაშლის მზეც სულ მალე ბადეს
და თბილისთან ერთად ფეხებს დაისველებს...
მზე დილიდან ისევ სათევზაოდ წავა,
ღრუბელი აქვს ბადედ ხელში აკეცილი,
ახლა მეტეხის კლდეც ქიმზე შემდგარ ქალაქს
მტკვარში გადაკიდებს ძველი ანკესივით...
Funny Tricks
The sun will go fishing in the morning,
Carry a folded cloud like a fishnet,
Metekhi Cliff will cast the line,
And hang Tbilisi up like an old rod over the river.
We will get tired of catching carp fish,
I know some funny fishing tricks,
And soon will hook these gorgeous balcony houses
On rod like floats and let them drift.
I was born in this city of poetry,
Raise my hands and pray for this turquoise sky,
Now the sun will spread a fishnet,
And soak its feet in the waters of Mtkvari.
The sun will go fishing in the morning,
Carry a folded cloud like a fishnet,
Metekhi Cliff will cast the line,
And hang Tbilisi up like an old rod over the river.
|
|
