|
|
1768 წლის 16 მაისს ქართლ-კახეთის ტახტის მემკვიდრის, გიორგი ბატონიშვილის ოჯახში დაიბადა მეორე ვაჟი, იოანე, მომავალი მწერალი, მწიგნობარი, ლექსიკოგრაფი, მეცნიერი, სარდალი და საზოგადო მოღვაწე. როგორც შეეფერებოდა სამეფო ოჯახის შვილს, მიიღო შესანიშნავი განათლება დავით რექტორის ხელმძღვანელობით.
მონაწილეობდა ომებში. კრწანისის ბრძოლის დროს თავისი სიცოცხლე საფრთხეში ჩაიგდო და ვაჟკაც თანამებრძოლებთან ერთად მეფე ერეკლე II, თავისი პაპა, ალყიდან გამოიხსნა.
|
|
რუსეთის იმპერიას ეშინოდა ბაგრატიონების საქართველოში ყოფნისა, ყოველ წუთს მოელოდნენ მათგან იმპერიის წინააღმდეგ აჯანყებას, ქვეყნის თავისუფლებისთვის ბრძოლას. ამიტომ, იოანე ბატონიშვილი, 1801 წელს იძულებით საცხოვრებლად გადაიყვანეს სანკტ-პეტერბურგში. პეტერბურგში ყოფნისას ეწეოდა ნაყოფიერ ლიტერატურულ, სამეცნიერო და საგანმანათლებლო საქმიანობას. შეისწავლა უცხო ენები. ქმნიდა სხვადასხვა ლექსიკონებს, სახელმძღვანელოებს, აგრეთვე ნაშრომებს ქართული ენის, საქართველოს ისტორიის, ბუნებისმეტყველების, მათემატიკის, არტილერიის შესახებ და სხვა დისციპლინებშიც. მას ეკუთვნის "შემოკლებით აღწერა საქართველოსა შინა მცხოვრებთა თავადთა და აზნაურთა გვარებისა”;..
|
|
|
|
|
|
|
|
აშოტ კურაპალატს დიდი ღვაწლი მიუძღვის საქართველოს სამხრეთი რეგიონების ხელახლა ათვისებაში, იქ ეკლესიებისა და ქალაქების მშენებლობაში. სამხრეთ ქართული სამეფოს დაარსებაში. იგი გახლდათ ერთ-ერთი ინიციატორი, დამწყები, საქართველოს კვლავ გაერთიანებისა. მისმა შთამომავალმა ადარნასე II-მ მიიღო კიდეც ქართველთა მეფის წოდება, თუმცა აშოტ კურაპალატიც მეფე გახლდათ, „მეფეთა ტახტზე მჯდომი“.
|
|
აღმოსავლეთში საქართველოს მეფეს განიხილავდნენ როგორც საქართველოს; ალანიის (ჩრდილო კავკასიის მთიანეთის); რუსის (ტმუტარაკანის და დაღესტნის ჩრდილოეთით არსებული რუსული სამთავროების); არმანის (სომხეთის); რუმის (იკონიისა და საბერძნეთის, ასევე ტრაპიზონის); ხაზარეთის, ყივჩაღეთის მბრძანებლად.
|
|
