|
|
მეორე ცნობა, თითქოს სომეხთა პირველი მეფე თრდატი ბაგრატიდი ყოფილიყოს - სიყალბეა. თრდატი არშაკუნიანი გახლდათ, პართიული (სპარსული) წარმოშობის. მას ბაგრატიდებთან არაფერი აკავშირებდა. ეს ის თრდატია, წმიდა ნინოს მეგობრები რომ აწამა, სანამ ქრისტიანობას მიიღებდა (ამაზე სხვა დროს გიამბობთ)...
|
|
Историю и теперешнее положение нашей страны можно сравнить с положением Старого Израиля 1250-1230 гг.-ах, до Рождества Христова.
|
|
27 მაისს ქართული ეკლესია აღნიშნავს ღირსი მამა ბასილის, გაერთიანებული საქართველოს პირველი მეფის, ბაგრატ III-ის ძის ხსოვნას.
|
|
დავით აღმაშენებლის მერე გამეფდა მისი უფროსი ვაჟი დემეტრე (დიმიტრი) I. ის საკმაოდ გამოცდილი სარდალი და სახელმწიფო მოღვაწე გახლდათ - 1117 წელს დავით აღმაშენებელმა შირვანში სალაშქოდ გააგზავნა, სადაც შესანიშნავად გაართვა თავი დავალებას. 1121 წელს დიდგორის ბრძოლაში მეთაურობდა გვერდითა ფლანგს, რომელმაც მტერს მოულოდნელად შეუტია.
|
|
საქართველოს, როგორც სახელმწიფოს მნიშვნელობა ბევრ დიდ სტრატეგსა და განათლებულ ადამიანს ესმოდა სხვადასხვა ეპოქაში, განსაკუთრებით საქართველოს, როგორც სამეფოს, როგორც მონარქისტული სახელმწიფოს მნიშვნელობასაც გრძნობდნენ ბევრნი. არა მარტო საკუთარი ინტერესების გამო, არამედ ისტორიისა და გეოგრაფიის ცოდნის წყალობით.
|
|
რუსეთის იმპერიას ეშინოდა ბაგრატიონების საქართველოში ყოფნისა, ყოველ წუთს მოელოდნენ მათგან იმპერიის წინააღმდეგ აჯანყებას, ქვეყნის თავისუფლებისთვის ბრძოლას. ამიტომ, იოანე ბატონიშვილი, 1801 წელს იძულებით საცხოვრებლად გადაიყვანეს სანკტ-პეტერბურგში. პეტერბურგში ყოფნისას ეწეოდა ნაყოფიერ ლიტერატურულ, სამეცნიერო და საგანმანათლებლო საქმიანობას. შეისწავლა უცხო ენები. ქმნიდა სხვადასხვა ლექსიკონებს, სახელმძღვანელოებს, აგრეთვე ნაშრომებს ქართული ენის, საქართველოს ისტორიის, ბუნებისმეტყველების, მათემატიკის, არტილერიის შესახებ და სხვა დისციპლინებშიც. მას ეკუთვნის "შემოკლებით აღწერა საქართველოსა შინა მცხოვრებთა თავადთა და აზნაურთა გვარებისა”;..
|
|
ახალი რომი მხოლოდ რუსებს არ უწოდებიათ საკუთარი სახელმწიფოსათვის. XII საუკუნეში პოეტი იოანე შავთელი თამარის სახელმწიფოს შესახებ ამბობს: "ახალო რომო. შენთვის თქვეს, რომო / უფროს იქმნესო მყოფთა ყოველთა" (ქართული მწერლობა, III, იოანე შავთელი, აბდულმესიანი, გვ. 347, თბილისი 1988 წ.) ე. ი. ყველა აქამდე არსებულზე უმეტესი იქნება ჩვენი ახალი რომი, საქართველოო. მართლაც, დაუმარცხებელი და უაღრესად კულტურული სახელმწიფო იყო მაშინდელი საქართველო-კავკასიის თანამეგობრობა.
|
|
